Inspiratie voor zijn werken haalt Peter Keizer uit zijn verwondering. Hij kijkt om zich heen en ervaart de dingen die hij dagelijks ziet als nieuw, alsof hij ze voor de eerste keer waarneemt. Voorwerpen zoals een schoorsteen, stoel of biljart zijn in zijn ogen bezield met leven. Op het doek uit hij deze waardering voor het vanzelfsprekende, met als favoriet instrument voor dit werk het paletmes. Daarmee metselt hij de verf in een proces van opbrengen en weghalen tot lagen waarin veel kleurnuances voor een overheersende toon zorgen, bijvoorbeeld de kleur groen of blauw. Typerend voor zijn schilderijen is zijn grove toets.

Het schilderen is hem met de paplepel ingegoten. Zijn vader, Jerry Keizer, beoefende de schilderkunst eveneens. Maar sinds een aantal jaren laat Peter zien dat de taal die hij spreekt in zijn schilderijen, zich ook uitstekend leent voor een omzetting naar het idioom van de beeldhouwkunst. De beelden van Keizer zijn van geglazuurd keramiek. Ze zijn hol en hebben een grove buitenkant, waarmee ze doen denken aan de grove toets van de schilderijen. Lichaamsdelen en honden zijn alledaagse onderwerpen, en daarom voor Keizer geliefde objecten om bijzonder te maken als sculptuur.

De kunstenaar heeft veel te vertellen. Bijvoorbeeld dat schoonheid verschillende gezichten heeft. Of dat een matras een mooi ding kan zijn, maar ook te maken heeft met menselijke handelingen. Keizer maakt duidelijk dat werkelijkheid, ook die van kunst, het leven zelf is; zijn expressief realisme straalt van levenslust.