Thuisland

Wie thuis blijft kan soms veel verhalen. En ‘thuis’ is voor Wim van der Veer al decennia lang synoniem aan Friesland – al flirt hij sinds de zeventiger jaren ook openlijk met Frankrijk.
“De akkers in Het Bildt, de Hallumer mieden en de zuidwesthoek van Friesland: we hebben hier toch alles wat een mens nodig heeft?”.
Van der Veer vindt zijn inspiratie in uiteenwaaiend eendenkroos en in koeien, dorpen en vergezichten. Zijn schilderijen beschouwt hij als vensters op zijn eigen wereld. Vanaf het fietszadel neemt hij het Friese land in zich op, het schetsboek klaar voor gebruik in de fietstas. Zo legt hij, in een nog steeds voortdurende gestage stroom van honderden etsen, tekeningen, schilderijen en aquarellen, het alledaagse leven in het heitelân vast.

Onstuitbaar

Van der Veers heeft vanaf zijn vroegste jeugd naar wegen gezocht om indrukken vast te leggen. Op de lagere school stonden er tekeningen in zijn taalschrift, tijdens zijn Ambachtsschooljaren keek hij vooral uit naar de tekenlessen in het weekend en in 1960 werd hij het jongste lid van de kunstenaarsgroep ‘It Frysk Palet’. Pas in de jaren zeventig volgde hij alsnog de avondopleiding aan Academie Minerva – net als water kruipt het bloed nu eenmaal waar het niet gaan kan.

Wim van der Veer is een expressionist in de ware zin van het woord. In de “gekleurde emotie” heeft Van der Veer zijn beeldtaal gevonden. Een eerlijker vorm van schilderkunst is immers nauwelijks denkbaar: direct, spontaan, vol stemming en zonder overbodige detaillering. Zijn beeldverhalen zijn herkenbaar uit duizenden door de rake tekening van het Friese landschap en de ferme toets. En de zeggingskracht is groot: zijn schilderijen hangen inmiddels in alle windstreken van de wereld.